Jak zapałka płonąca                    a
Co na skutek powietrza                 D
Zawsze w którymś kierunku się skłania  e a
I nie sposób ją odgiąć                 a
Bo na stałe tak krzywa                 D
I już stara i krucha i pęknie          e a
Tak za życia nas spala                 C
I naznacza swym piętnem                G
Każdy sukces porażka i walka           D a
Tak z garbami przeszłości              C
Coraz trudniej uchwycić moment         G
W którym przebiera się miarka          D a
Tak z garbami przeszłości              a
Coraz trudniej uchwycić moment         D
W którym przebiera się miarka          e a

Ni to wina ni rozum
Każą czekać i myśleć
Mówią, że to jest odpowiedzialność
A drobnymi krokami
Ilość w wiarę przechodzi
Święty spokój jakością się staje
I pomału paraliż nawet silnych ogarnia
By się nie pchać przedwcześnie na próżno
Aż nadchodzi ten moment
Że już dawno po wszystkim
Że już chyba jest trochę za późno
Aż nadchodzi ten moment
Że już dawno po wszystkim
Że już chyba jest trochę za późno

Lecz już w koło następni
Czyli tura kolejna
W planach szybkiej wymiany pokoleń
Ktoś z nas dalej nie pójdzie
Ktoś się z innym zabierze
W świat na którym mu nadal żyć przyszło
I znów garby wyrosną jak niedoszłe pomniki
Nowych klęsk w miastach nowocześniejszych
Tylko jedna nadzieja
Że następny z tych garbów
Od poprzednich będzie znów trochę mniejszy
Tylko jedna nadzieja
Że następny z tych garbów
Będzie siłą nawyku znośniejszy