Wieszano raz trzech łotrów        a e a
A każdy z łotrów inny             a e a
Jeden zabijał, drugi kradł        a F C d
A trzeci był niewinny             E a (a F C d F E a)

Bo tak już jest na świecie tym    C F C G
Kto łamie przykazania             C G C
Ten będzie wisiał – no a z nim –  a d E F
Niewinnym się dostanie            F G C (C G C)

Grzebano raz trzech starców
Ten pierwszy zmarł na targu
Drugi na skrzyżowaniu dróg
A trzeci był w letargu

Bo na tym świecie tak już jest
Czym świat się nawet chlubi
Że najważniejszy z niebios znak
A Bozia trójcę lubi

Palono raz trzy księgi
Ta pierwsza była wsteczna
Ta druga postępowa zbyt
A trzecia – niedorzeczna

Bo tak już jest na świecie tym
Trylogię lud szanuje
Ale czasami szach i mat
I stos – zaaprobuje

Za szubieniczny humor             a e a
Skazano na galery                 a e a
Matrosa, gdy po piwie rzekł       a F C d
Że dwa i dwa to cztery            E a

Dozorcy więc po rannej mszy       a e a
Kapelan wciąż zalecał             a d a
By słowa dwa i dwa to trzy        a F C d
Spisywał mu na plecach            E a (a F C d F E a)

Radzono nad wyprawą               a e a
Wojenną u cesarza                 a e a
Ktoś radził bitwę, fortel ktoś    a F C d
A trzeci się nie zrażał           E a (a F C d F E a)

Bo na tym świecie górą ten
Kto chowa twarzy wyraz
I ma spokojny nocą sen
Gdy myśli zań triumwirat

A jaki dla nas morał
Z ballady tej ponurej
Można zabijać, można kraść
Gdy dba się o swą skórę

Lecz gdy na świecie tak już jest  C F C G
Że zawsze jakoś leci              C G C
Na cóż ci heroiczny gest          a d E F
Gdy będziesz już tym trzecim?     F G C
Na cóż ci heroiczny gest          a d E F
Gdy będziesz już tym trzecim?     F G C