On padł kopytami szybkimi w bruk wbity         a
Przemknęły, trzask żeber i spokój              e G a
A wszyscy mówili – on bytem zabity             a G
Rodzinie on solą był w oku                     G e a

Pieśń życia co płuca na strzępy mu rwała       a
Miłością w niej wszystko dyszało               e a
A wszyscy mówili – choroba zżerała             a G
Nikczemne i słabe to ciało                     G e a

On żył w samotności, bezgwiezdna ponowa        G F
Spowiła go z wyroku losu                       G C
A wszyscy mówili – po prostu zwariował         d C d a
Śmierć – czyż to na życie jest sposób          d G e a

W nim ból bezgraniczny rozgorzał jak rubin     a
Wśród tych, co zapadli na śpiączkę             e a
A wszyscy mówili - alkohol go zgubił           a G
On umarł na białą gorączkę                     G e a

Wciąż twarzą w twarz z losem okrutnym na nowo  G F
Na beton wraz z piórem, do błota               G C
A wszyscy mówili - tak skończyć ze sobą        d C d a
To absurd, to zwykła głupota                   d G e a