Kiedyś ogromny żył taki człowiek
Co chodził bez głowy sypiał bez powiek
I każdy we wsi strasznie się bał
Bo spał kiedy nie spał, a nie spał gdy spał

Nie miał on wcale małego brzucha
Lecz gdy się skurczył to był jak mucha
A gdy świeciło słońce zza chmur
Człowiek majstrował parasol z dziur

Pisał on wiersze wyłącznie słuchem
A pieśni śpiewał grubym paluchem
Na jednej nodze stał bardzo długo
Na jednej tylko bo zgubił drugą

Rąk miał dwadzieścia zupełnie na nic
Za to powierzchnię posiadł bez granic
I każdy we wsi strasznie się bał
Bo spał kiedy nie spał, a nie spał gdy spał