Jezidora pozGornie są teakie cudoA7wne,
gdy ldekka przyGkrywa jeC falka,
jedC7ynie na niby są tFakie sGispokojne
w ich głCębi śmiertG7elna wre wCalka.
Wypłdywasz łódGeczką, zaneurzasz się w trzcA7inie,
co brzdegi znienGacka porCasta...
dwa mC7etry pod tobą w bagiFennej głębGisinie,
banCdytyzm! saG7dyzmy! bestiCalstwa!


Tam szczupak bandyta poluje na lina
i okoń się czai Gisna żabę.
Sandacz na płotkę Disswój parol zagina,
WBęgorz się wpija w doraDisdę.
TCam rak, wodny żulik, dopadłszy robaka
zamęcza go w sposób hGisaniebny,
Sum goni pędraka, leszCcz męczy ślimaka,
lG7iczą się tylko zCęby!


A w górze słoneczko i miły zefirek d G e A7
i zielsko rozrasta się sielsko. d G C
Na zielsku nenufar, a nad nim motylek C7 F Gis
z tą swoją słodyczą anielską. C G7 C
I można by całkiem z uciechy oszaleć d G e A7
i rzucić się na to z oskomą, d G C
lecz chętkę tę miłą hamuje wytrwale C7 F Gis
ta jedna niemiła świadomość: C G7 C


Że w głębi panoszy się licho podstępne,
krwiopijcze, zgryźliwe, nerwowe. Gis
Siedząc w topieli niemiłej i mętnej Dis
knują swe plany niezdrowe! B7 Dis
Zżerają się stare bezzębne sielawy, C
wzajemnie nad sobą się pastwiąc, Gis
zaś w nocy gdy wszystko to niby zasypia C
rdza zżera stare żelastwo! G7 C

RdzG7a zżera stare żelCastwo
StG7are żelastwo zżera rdzCa