Ranek
Błyszczy rosa na liściach
Przemijamy srebrzyście
Nierealnie jak sen
Choć ulotna jak blask księżyca czekam na wschód
Chcę powitać nowy dzień

Pamięć
Co oznacza dziś dla mnie
Tamto gorzkie zerwanie,
Co zamknęło mi drzwi
Taki los - to samotność znacznie gorsza niż śmierć
Chcę od nowa zacząć żyć

Wspomnij
Moją dawną urodę,
Moje grzechy za młodu
Proszę, wybacz mi je
Co bym dała, by znów przez chwilę być jedną z was...
Wiem, jak pamięć chce znów żyć

Płyną dni
Samotne dni
I ranek pachnie chłodem
Lampa gaśnie
I oglądam właśnie
Jak dzień się budzi nowy

Ranek
Obiecuje mi słońce
Obiecuje mi życie
Nowy los, nową twarz
Noc odpływa, a jej wspomnienie znika jak sen
Tak bym chciała cofnąć czas

Tak już jest
Raz noc, raz dzień
To wieczne przemijanie

Świat się zmienia
Dręczy głos sumienia
To w nim jest wieczna pamięć

Dotyk
Daj mi życie przez dotyk
Miłość może uzdrowić,
Lub być zimna jak śmierć.
Kto mnie dotknie,
Ten pozna sam, czym szczęście ma być
Spójrz - to wstaje nowy dzień