Chryzantemy złociste,
w kryształowej po czystej,
leżą na fortepianie,
pod fortepianem to ja.

Tak to ja leżę tu,
jestem piękna jak ze snu,
tylko oczy podkrążone
i zgubiłam gdzieś koronę.
Coś jest w środku mego brzucha.
Czemu rozkład z niego bucha?
Wejdę tam i sama zbadam.
Czemu dama wiecznie pada.
Tak to ja leżę tu,
jestem piękna ja ze snu.

Po przez sny srebno- mgliste,
do niej wyciągam dłonie,
szepcząc wciąż jedno zdanie:
czemuś odeszła w dal?

Tak to ja leżę tu,
jestem piękna jak ze snu,
tylko oczy podkrążone
i zgubiłam gdzieś koronę.
Coś jest w środku mego brzucha.
Czemu rozkład z niego bucha?
Wejdę tam i sama zbadam.
Czemu dama wiecznie pada.
Tak to ja leżę tu,
jestem piękna ja ze snu.