Spojrzenia pełne zazdrości
Tłumione gdzies ponad stołem
Dziewczyny pragnące miłości
Tak nie ulotnej

Nie wiedząc ,że może już trwa
może unosi je do góry

Pytając wciąż czym jest wiara
czy ona może pomóc znaleźć
Ten dziwny blask w czyiś oczach
zrozumienie i nadzieję

Nad szarymi dachami
pod błękitnym niebem
Siedzieli rozesmiani
Patrząc na siebie
Jego niebieskie oczy
Wpatrzone w jej zielone
Jej delikatny dotyk
Mysli niestłumione