Słowa: Karol Wojtyła, muzyka: Marcin Styczeń


O, czuć tę chwilę nicości,
tę chwilę sprzed stworzenia ?
i nie odstępować jej nigdy
jak nie odstępuje się cienia.

Powracać ciągle w ten czas,
gdy utulony tylko Twoją Myślą
niewinność większą niż dziecko
i głębszą miałem przejrzystość.

Dziś oszołomiony istnieniem,
zapominam o mojej nicości.
w dalekich się błąkam promieniach,
oderwany od promieni najprostszych.

Lecz jedno spojrzenie w głąb,
które wieczność odsłania z przepływu ?
jedno najprostsze spojrzenie,
w którym w Myśli znów Twojej przebywam. ?

To wtedy ? gdy w blasku ukrytym
skupiam siebie całego,
i staję się znów Twoja Myślą
miłowanym biały żarem Chleba.