Gis|Cis Cis
Gis Cis Dis Gis Cis|Gis|Dis
Czy pamiętacie kowala, jak dmuchał w miech?
Gis Cis Dis Gis Dis|Gis|Cis
Wiatrami kuźnie rozpalał i kuł za trzech.
Gis Cis Dis Gis Cis|Gis|Dis
A że niegłupi był człowiek, robotę znał,
Gis Cis Dis Gis Cis|Gis|Gis
Więc ukuł nawet przysłowie i ludziom dał.

EPrzysłowie bFisyło Disjasne jak słgisońce:
Kujmy żelHazo, gispóki gorCisące,
cis Gis E Dis Gis Cis|Gis|Gis
Kujmy żelazo, póki gorące.

Cis Dis Gis Cis|Gis|Dis
Zostało długo wśród ludzi, do dzisiaj trwa,
Gis Cis Dis Gis Gis|Gis|Cis
Co narodziło się w kuźni za dawnych lat.
Gis Cis Dis Gis Cis|Gis|Dis
I kiedy głowa bezradna nie wie, w czym sęk,
GisPomaga Cismyśl zDisnad kowadła, wydając dźwiGisęk.

EDźwięk taki FisprosDisty, jasny jagisk słońce:
Kujmy żelHazo, gispóki gorCisące,
cisKujmy żelGisazo, EpóDiski gorGisące.

Cis Dis Gis Cis|Gis|Dis
Kto tam się waha i żali na trudny czas,
Gis Cis Dis Gis Gis|Gis|Cis
Niech w oku iskrę zapali choć jeden raz,
Gis Cis Dis Gis Cis|Gis|Dis
Bo to, co w ludziach zapłonie, roznosi wiatr,
GisZ iskieCisrki roDisdzi się płomień i zmieniaGis świat.

EPrzy tym płoFismienDisiu jasnym jagisk słońce
Kujmy żelHazo, gispóki gorCisące,
cisKujmy żelGisazo, EpóDiski gorGisące.