Twój krzyk słyszę w dali,
Twój krzyk, by ocalić
Ten świt, który zastał nas.

Twój krzyk, twoje słowa,
Twój krzyk, wciąż od nowa
W blasku słońca wstaje mgła.

Wiem, że jesteś gdzieś;
Oo, tak, jak pochodnia,
Jasny drogowskaz –

Głos prowadzi mnie,
On brzmi gdzieś w oddali,
Wzywa i nagli.

Wiem, że znajdę cię,
Oo, czekaj więc na mnie,
Będziemy razem.

Już nie zgubię się.
Oo, wciąż będę obok,
Na zawsze z tobą!

Twój krzyk słyszę w dali,
Twój krzyk, by ocalić
Ten świt, który zastał nas.

Twój krzyk, twoje słowa,
Twój krzyk, wciąż od nowa
W blasku słońca wstaje mgła.

I nic w niej nie widzę,
I nic w niej nie słyszę,
Ale ciągle szukam cię.

Gdy noc już odeszła,
Gdy świt ją odegnał,
Tylko echo niesie dźwięk.

Czasem ciężko jest...
Oo, gdy wstaję rano,
Głosy za ścianą.

Żaden z nich to ten,
Oo, którego szukam,
Twego chcę słuchać.

To ostatnia noc.
Oo, nigdy osobno,
Już tylko z tobą.

Wszystko rzucam w kąt,
Oo, biegnę na oślep,
Muszę tam dotrzeć!

Twój krzyk słyszę w dali,
Twój krzyk, by ocalić
Ten świt, który zastał nas.

Twój krzyk, twoje słowa,
Twój krzyk, wciąż od nowa
W blasku słońca wstaje mgła.

I nic w niej nie widzę,
I nic w niej nie słyszę,
Ale ciągle szukam cię.

Gdy noc już odeszła,
Gdy świt ją odegnał,
Tylko echo niesie dźwięk.

Twój krzyk słyszę w dali,
Twój krzyk, by ocalić
Ten świt, który zastał nas.

Twój krzyk, twoje słowa,
Twój krzyk, wciąż od nowa
W blasku słońca wstaje mgła.

I nic w niej nie widzę,
I nic w niej nie słyszę,
Ale ciągle szukam cię.

Gdy noc już odeszła,
Gdy świt ją odegnał,
Tylko echo niesie dźwięk.