Uśmiechamy się do ludzi, ściskamy za ręce
na dzień dobry, dobranoc, na wstrzymaną chwilę
kłaniamy się poezji, pląsamy w piosence
żeby być jeszcze dzień, żeby jeszcze choć tyle

szukamy takich poranków, po których nic więcej
do zachwytu nie trzeba bo nic się nie stanie
co należy naprawiać czy zmieniać naprędce
bo są tak zwyczajni jak ptaków fruwanie

a tu sprawy przyziemne mają saldo ujemne
kuszą tanim kredytem złudzenia
zza granicy pojęcia wiara paczki doręcza
z marzeniami lecz wciąż do oclenia

a tu sprawy przyziemne mają saldo ujemne
kuszą tanim kredytem złudzenia
zza granicy pojęcia wiara paczki doręcza
z marzeniami lecz wciąż do oclenia

śpieszymy się po wszystko po nic też sięgamy
mijamy się w zaułkach najczęściej zgorzkniali
udajemy przed sobą, że nie przemijamy
że to nas na pewno jakoś los ocali

a kiedy zdarzy się przysiąść nad strumieniem
czując, że tak właśnie bóg zaprasza gości
wtedy się budzi z cichym przypomnieniem
że nic ważniejszego nie ma od miłości

a tu sprawy przyziemne mają saldo ujemne
kuszą tanim kredytem złudzenia
zza granicy pojęcia wiara paczki doręcza
z marzeniami lecz wciąż do oclenia

a tu sprawy przyziemne mają saldo ujemne
kuszą tanim kredytem złudzenia
zza granicy pojęcia wiara paczki doręcza
z marzeniami lecz wciąż do oclenia

a tu sprawy przyziemne mają saldo ujemne
kuszą tanim kredytem złudzenia
zza granicy pojęcia wiara paczki doręcza
z marzeniami lecz wciąż do oclenia

a tu sprawy przyziemne mają saldo ujemne
kuszą tanim kredytem złudzenia
zza granicy pojęcia wiara paczki doręcza
z marzeniami lecz wciąż do oclenia