Słuchajcie, przyjaciele, historii wzruszającej
Historii o Aniele - Aniele kulejącym

Gdy Anioł dwoje dzieci przez kładkę przeprowadzał
To potknął się, w dół zleciał, skrzydłami pozawadzał
I siedzi sam na brzegu, wykrzywia gębę w bólach
Bo skrzydła do niczego i jeszcze patrz - okulał

Słuchajcie, przyjaciele, historii wzruszającej
Historii o Aniele - Aniele kulejącym

Nie wzleci już do nieba, już nawet się nie łudzi
A jakiś dom mieć trzeba, być może pośród ludzi
Kuśtyka więc przez sioła i wprasza się - nic z tego
Bo ludzie chcą Anioła - lecz pełnosprawnego

Słuchajcie, przyjaciele, historii wzruszającej
Historii o Aniele - Aniele kulejącym

To ludzie chcą pomocy - niech tuli, drogę wskaże
Stróżuje w dzień i w nocy i zdobi ich ołtarze
Zadumał się więc Anioł, gdzieś na rozstajach dróg
Nad lekcji odrabianiem, co ludziom zadał Bóg

Słuchajcie, przyjaciele, historii wzruszającej
Historii o Aniele - Aniele kulejącym

Nasz Anioł łaski nie chce, lecz czasem serca słowa
Bo kiedy tylko zechce, sam umie dom zbudować
Dom taki sercu bliski z muzyką, tańcem, słońcem
Szczęśliwy dom dla wszystkich Aniołów kulejących

Bo Anioł jest Aniołem, czy płacze, czy się śmieje
Czy w niebie jest sokołem, czy pośród nas kuleje /x2