Ja nie zapomnę,
nie zapomnę,
siebie sam, siebie sam.

Powiem ci ile potrzeba,
w sobie sił byle się nie dać.
Powiem ci jak długo można,
czekać na zwyczajny sen.
Powiem ci ile jest w stanie,
unieść kark by nie powalić siebie sam
i aby poczuć jak smakuje zwykły śmiech.

Ja nie zapomnę,
nie zapomnę,
siebie sam, siebie sam.

Powiem ci ile potrzeba
w sobie sił byle nie klęczeć.
Powiem ci jak długo można,
czekać na zwyczajny sen.
Powiem ci ile potrzeba,
w sercu sił byle nie zginąć.
Powiem ci, że twa samotność
lekiem jest na moją dziś.

Ja nie zapomnę,
nie zapomnę,
siebie sam, siebie sam.

Nienawidzę i nie znoszę tych uśmiechów za plecami,
tylko wtedy jesteś szczery kiedy potrzebujesz rady,
kiedy życie twe na cienkim włosku wisi,
kiedy życie twe od mojego zależy.

A ja powiem ci, że warto być człowiekiem,
że możemy się dogadać tylko trzeba siebie słuchać,
że nie warto w nienawiści dom budować,
bo ty robisz tak i jesteś ja.

Tylko ja, ja jestem najlepszy,
najlepszy wiem, najgłębiej czuję.
On mówił tak, ja słuchałem go i wierzyłem mu,
To tylko ja na peronie sam, opuszczony przez brwi prawa.
To tylko ja, nie zostało nic, tylko pusty dom i zdrada.