e A e A

eRaz staruszek, Aspacerując ew lesie,A
eUjrzał listek Aprzywiędły i H7blady
eI pomyślał: - AZnowu idzie ejesień,A
CJesień idzieh, nie ma na to erady! A

CI poDdreptał do Gchaty po dreóżce,
CI poDwiedział, staGnąwszy przed cheatą,
CSwojej Dżonie, taGk samo staeruszce:
CJesień idzieh, nie ma rady ena to!

Zaś staruszka zmartwiła się szczerze,
Zamachała rękomi obiema:
- Musisz zacząć chodzić w pulowerze.
Jesień idzie, rady na to nie ma!

Może zrobić się chłodno już jutro
Lub pojutrze, a może za tydzień
Trzeba będzie wyjąć z kufra futro,
Nie ma rady. Jesień, jesień idzie!

A był sierpień, pogoda prześliczna.
Wszystko w złocie trwało i w zieleni,
Prócz staruszków nikt chyba nie myślał
O mającej nastąpić jesieni.

Ale cóż, oni żyli najdłużej.
Mieli swoje staruszkowie zasady
I wiedzieli, że prędzej czy później
Jesień przyjdzie, nie ma na to rady.