Mówi Cygan Cygance swej,
Że go dziś serce boli,
Że nie ujrzy już więcej jej,
Wyrusza w świat z taborem.

Bo Cyganie wciąż wędrują,
Ciągną swoje tabory,
Mają serce rozognione,
Nie zatrzymasz ich.
Bo Cyganie wciąż wędrują
Poprzez góry, padoły,
Twarze w ogniu rozpalone:
To cygański byt.

Przy ognisku ktoś tęsknie gra,
Żałośnie ciągnie nutę,
Że wyrusza z taborem w świat,
On już nie wróci tutaj.

Bo Cyganie wciąż wędrują,
Ciągną swoje tabory,
Mają serce rozognione,
Nie zatrzymasz ich.
Bo Cyganie wciąż wędrują
Poprzez góry, padoły,
Twarze w ogniu rozpalone:
To cygański byt.

Cyganeczka tam tęskni gdzieś,
Serce rwie do Cygana,
Może Cygan przypomni, że
To jego ukochana.

Bo Cyganie wciąż wędrują,
Ciągną swoje tabory,
Mają serca rozognione,
Nie zatrzymasz ich.
Bo Cyganie wciąż wędrują
Poprzez góry, padoły,
Twarze w ogniu rozpalone:
To cygański byt.