Gdy wydepczemy wszystkie ścieżki lata,
gdy nam nie starczy cień wysokich drew,
gdy już poznamy sens naszego świata
to przeprawimy się na drugi brzeg...

Niech nie przeszkadza nam niesforna rzeka,
i łodzi szybki pokieruje bieg.
bo choć nie wiemy co w oddali czeka
to przeprawimy się na drugi brzeg...

I w ciszy, w ciszy steru nic nie trudzi
w szalikach ciepłych, w paltach jak na jesień
tak obok siebie paru zwykłych ludzi
i tak nas niesie, tak nas dokądś niesie...

I w ciszy, w ciszy steru nic nie trudzi
w szalikach ciepłych, w paltach jak na jesień
tak obok siebie paru zwykłych ludzi
i tak nas niesie, tak nas dokądś niesie...

I tylko czasem łódź z przeciwka cicho,
tego się przecież nie spodziewał człek,
jak my podobnych co zuchwale płyną
po dniach skończonych, na swój drugi brzeg...

Na drugi brzeg...
Na drugi brzeg...