Wole wtulić się w ciszę,
jak ten zmilkły dzwon,
bo przecież tego nie napiszę,
tego, co napisał On.

Wolę nie kochać Maryli,
było ich tak wiele,
bo przecież od tamtej chwili,
z nim to,z nim to dzielę.

Refren:
Hej, pola malowane zbożem rozmaitem!
wam my wierni
i z karabinem już nie nabitym
umrzemy gdzieś na ścierni.

Nie wierzę w śmierć Ordona,
historia wszystkich nas kłamie,
a przecież to ona, to ona,
ona nas nigdy nie złamie.

Nie wierzę w Dziady i Duchy,
w nocne zaklęcia i czary,
a przecież to stamtąd podmuchy,
naszej, naszej są miary!

Refren:
Hej, pola malowane zbożem rozmaitem!
wam my wierni
i z karabinem już nie nabitym
umrzemy gdzieś na ścierni.