Jestem tylko szczątkami człowieka, którym kiedyś byłem
Zbyt wiele gorzkich łez spływa po mnie jak deszcz
Jestem tak daleko od domu
I stawiam już temu czoła samotnie
Od zbyt dawna
Czuję, jakby nikt nigdy nie wyznał mi prawdy
O dorastaniu, i jaką stanowi ono walkę
Poprzez zamęt w mojej głowie
Staram się dojrzeć
Gdzie popełniłem błąd

Za dużo miłości cię zabije
Jeśli nie umiesz podjąć decyzji
Rozdarty pomiędzy kochankiem,
A miłością, co została w oddali
Zmierzasz ku katastrofie
Boś opatrznie zrozumiał znaki
Zbyt dużo miłości zabije cię
Za każdym razem

Jestem tylko cieniem człowieka, którym byłem
I chyba nie ma już dla mnie żadnej nadziei
Kiedyś przynosiłem ci światło słońca
Teraz tylko ściągam na dno
Jak by to było, gdybyś była na moim miejscu?
Nie możesz pojąć, iż żadnego wyboru dokonać nie da się?
Tu nie ma nad czym myśleć
Gdzie tylko skieruję swe kroki, czeka mnie porażka

Zbyt dużo miłości cię zabije
Nic nie jest tak pewne ja właśnie to
Wyssie całą moc z ciebie
Każe zaklinać się, wrzeszczeć i pełzać
Ból doprowadzi cię do szaleństwa
Będziesz ofiarą własnej zbrodni
Zbyt dużo miłości cię zabije
Za każdym razem

Zbyt dużo miłości cię zabije
Zamieni twoje życie w kłamstwo
Tak, zbyt dużo miłości cię zabije
I nawet nie pojmiesz dlaczego
Oddałbyś życie, sprzedał duszę
Lecz oto znów to samo
Zbyt dużo miłości cię zabije
W końcu
W końcu