Nie wiem czy to mój styl
Nie wiem czy to mój uśmiech
On nie chce nikogo prócz mnie
Jest w pół do ósmej, dzwoni od rana
Od momentu gdy się z nim rozstałam [dramat]
Paść na kolana chce. Nie może zasnąć
I zawsze się wkurza, gdy rzucam słuchawką
Zna swoją wartość Papa jest twardy
Później w sypialni tylko dostaję klapsy
Kocham jak patrzy chociaż nie robi wyznań
To trzyma za ręke jak prawdziwy mężczyzna
Ja jak mała dziewczynka sie poddaje posłusznie
Jak zawoła to przyjdę jak rozkaże to pójdę

Nikogo poza tobą nie czułam właśnie tak
I gdy brakuje słów, gdy brakuje tylko twoje imie znam
Nikogo poza mną nie mozesz wybrać już
Bo gdy brakuje kogoś gdy brakuje to chcesz bym była tu

Wiem że to jest ten styl
Wiem że to jest ten uśmiech
Który sprawia że mówię nie odpuszczę
Jest w pół do ósmej, następnego dnia rano
Lecz nie pytaj mnie jeszcze jak sie spało[dobranoc]
Tracę tożsamość jak głodna towaru
Inna dziewczyna obok niego,
Sprawia że dostaję szału
To jak biała gorączka i zaczynam się gubić
On ma antidotum w oczach odżywia mój umysł
Nie odbiera telefonów czasem poza zasięgiem
Ale wiem że tylko po to bym myślała o nim częściej
Więc udaję pretensję, płaczę, krzyczę
Chociaż wiem że ma mój numer
Jako pierwszy na liście

Nikogo poza tobą nie czułam właśnie tak
I gdy brakuje słów, gdy brakuje tylko twoje imie znam
Nikogo poza mną nie mozesz wybrać już
Bo gdy brakuje kogoś gdy brakuje to chcesz bym była tu