Matko moja, ja wiem, tyle nocy nie spałaś,
Gdym opuszczał swój dom, aby iść w obcy świat,
I na drogę daleką skromny dar - lniany ręcznik mi dałaś,
Haftowany przez ciebie i barwny jak kwiat.
I na drogę daleką skromny dar - lniany ręcznik mi dałaś,
Haftowany przez ciebie, wzorzysty i barwny jak kwiat.

Na nim kwitną do dziś tulipany i wiśnie,
Żywa wciąż zieleń traw, śpiew słowika wśród bzu
I jedyny na świecie, drogi mi, trochę smutny twój uśmiech.
Nade wszystko twe oczy kochane oczy są tu.
I jedyny na świecie, drogi mi, trochę smutny twój uśmiech.
Nade wszystko twe oczy kochane, błękitne są tu.

Gdy mi smutno i źle, idę w leśną gęstwinę,
W szumie dębów i traw wspomnę znów dawne dni.
Na zwalonym przez burzę starym pniu barwny ręcznik rozwinę,
Wtedy wróci twa miłość matczyna i łzy.
Na zwalonym przez burzę starym pniu barwny ręcznik rozwinę,
Wtedy wróci twa miłość matczyna i szczęście, i łzy.