1.W parnej eskwarnej Afryce, w ajej najgorętszej części,
wierzcie saobie albo nie H7- zdarzyło esię nieszczęście.
I obiegeła Czarny LądE7 w formie warednych plotek
wieść, aże w buszue pewien słH7oń pokochał eantylopę.

Wnet się podniósł hałaes, ryk, a papuga stara - w krzyk,
Na palmiee siedząc, struny rwH7ie: ten słoń ma łeeb - on lepiej wie!

2. Słoń zaś wytłumaczył tak postępek swój paskudny:
- W naszej faunie ssak czy ptak, wszyscy są dziś równi!
Jeśli zaś w rodzinie ktoś ma pretensje do mnie,
to oświadczam, że mam dość - kij wam wszystkim w trąbę!

Wnet się podniósł hałas, ryk, a papuga stara - w krzyk,
Na palmie siedząc, struny rwie: ten słoń ma łeb - on lepiej wie!

3. Teść z tego nieszczęścia tłucze łbem o palmę:
słonia mieć za zięcia! Hańba i mezalians!
I w słoniowym stadzie gwałt: widzieliście idiotę?
Przeniósł się więc słoń do małp ze swoją antylopą.

Wnet się podniósł hałas, ryk, a papuga stara - w krzyk,
Na palmie siedząc, struny rwie: ten słoń ma łeb - on lepiej wie!

4. Z parnej skwarnej Afryki słychać płacz co chwilę:
słoń i antylopa łzy leją krokodyle,
straszna ta moralność dziś, sprawa niesłychana
ich córeczka pragnie wyjść za mąż za pawiana!

Bo kiedy słoń popełni błąd, nie ponosi winy słoń,
tylko ten, co mordę drze, że słoń ma łeb - on lepiej wie!