Wicher jeździ ze mną dookoła świata,
A serca mego złoto jest ze słońca.
Każda ma lekka myśl gdzie indziej lata
I cały jestem bez dna i bez końca.

Tyle jest we mnie bajecznej pogody
I tak szaleństwem mam głowę nabrzmiałą,
I taki jestem rozlewny i młody,
Że mi już miejsca jest wszędzie za mało.

Niepowstrzymany i rozpromieniony,
Jak elektryczność, jak piorun wichury,
Szukam gdzieś jakiejś piątej świata strony
Dla mej wysokiej, szerokiej natury.

Tyle jest we mnie bajecznej pogody...

Nadmiar przelewa się jak szczęście we mnie,
Po krwi ugania strugą oszalałą
I ujścia pragnie w mym sercu daremnie,
Samemu jest mi już siebie za mało.

Tyle jest we mnie bajecznej pogody...