— A gdzieżeś to bywał,

Panie towarzyszu?

— W Warszawie, na sprawie,

Serce Marysiu.

— A gdzież jest ta rana,

Panie towarzyszu?

— Na głowie, na głowie,

Serce Marysiu.

— A ponoć mi umrzesz,

Panie towarzyszu?

— Jak umrę — to w trumnę,

Serce Marysiu.

— A jakże cię płakać,

Panie towarzyszu?

— Li, li, li, — ha, ha, ha,

Serce Marysiu.

— Czemże ci zadzwonić,

Panie towarzyszu?

— Motyką i rydlem,

Serce Marysiu.

— A jak ci zadzwonić,

Panie towarzyszu?

— Dyn, dyn, dyn — bom, bom, bom,

Serce Marysiu.