Zakochani są jak święci
Już za życia wniebowzięci
Wiarą w siebie uskrzydleni
A czego się tkną spojrzeniem
To się zaraz blaskiem mieni
Rzeka trawa ogród drzewa
Nawet zimą śnieg im śpiewa

Ciągnie ich do siebie
Jak mnicha do nieba
Cygana do skrzypiec
Głodnego do chleba
Jak pijaka do szklanki
Do miodu niedźwiedzia
Na oślep na pal-licho
Trzeba czy nie trzeba
Ciągnie ich do siebie
Ciągnie ich do siebie
Ciągnie ich do siebie
Bo gdy są ze sobą
Są jak w siódmym niebie

Niech tak trwają niech tak trwają
Póki w siebie wierzą wzajem
Nie budźmy ich są jak święci
Wchodzą w gwiazdy wpół-objęci
Lunatycznie zapatrzeni
Na promieniu zapatrzeni
W księżycowym zadziwieniu

Ciągnie ich do siebie
Jak wędrowca w świat
Na złe i na dobre
I na Bóg wie jak
I jak wszyscy diabli
i wszyscy anieli
Co na siebie w oczach
Tak parol zagięli
Ciągnie ich do siebie
Ciągnie ich do siebie
Ciągnie ich do siebie
Bo gdy są ze sobą
Są jak w siódmym niebie