Moja żona mnie dzisiaj skrzyczała, Powiedziała, że mazgaj, że głupi, Że się za mnie ze wstydu rumieni, Kiedy wreszcie zmądrzeję już raz! A na śmiesznym tle sprawa powstała, Poprosiłem, poziomek niech kupi. "Zdziecinniałeś - powiada - w jesieni?". To już jesień? Jak leci ten czas! I westchnąłem: No patrz, już po lecie, Po wakacjach, po słońcu, mój Boże, Już się robi szaruga na świecie, Jasnych spodni już chyba nie włożę. Wkrótce zaczną się deszcze i słota. Na to ona, przepraszam: "Idiota"! Uśmiechnąłem się: mów sobie zdrowo, Ty wiesz swoje, a ja swoje wiem. A mnie jest szkoda lata I letnich złotych wspomnień, Niech mówią "głupi" o mnie, A mnie jest żal... Za oknem szaro, smutno, A jeszcze przed miesiącem Wesoło, zieleń, słońce... Naprawdę żal. To tak jak gdyby Ktoś najdroższy nagle odszedł I zabrał radość, uśmiech, A zostawił łzy. Dlatego żal mi lata I ludzi żal, i nieba, Po którym płyną smutne Jesienne mgły. Człowiek pensję ma gorzej niż marną, Dwieście złotych miesięcznie, niewiele, Ale w lecie tych dwieście to suma, Można za nią jak król jakiś żyć. Słońce grzeje, opala za darmo, Wisłę gratis masz w każdą niedzielę, Ptaki dają bezpłatne koncerty, Nawet nie chce się jeść ani pić! Jesień owszem, jest piękna, bogata, Bardzo strojna i pełna kolorów, Ale skąd, skąd jesieni do lata, Do lipcowych, sierpniowych wieczorów. Jeszcze trochę i zima przyleci, Pełna śniegu, zawiei, zamieci, A mnie w głowie poziomki i głupstwa, Jakaś Wisła i koncert, i las... A mnie jest szkoda lata I letnich złotych wspomnień, Niech mówią "głupi" o mnie, A mnie jest żal... Za oknem szaro, smutno, A jeszcze przed miesiącem Wesoło, zieleń, słońce... Naprawdę żal. To tak jak gdyby Ktoś najdroższy nagle odszedł I zabrał radość, uśmiech, A zostawił łzy. Dlatego żal mi lata I ludzi żal, i nieba, Po którym płyną smutne Jesienne mgły.  

(instr.): c c7+ c7 c7+ c f G Moja[c] żona mnie[G] dzisiaj skrzyczała,[c] Powiedziała,[f] że mazgaj[C], że głupi,[F] Że się[G] za mnie ze[c] wstydu rumieni, Kiedy[f] wreszcie zmądrzeję już[G] raz! A na[c] śmiesznym tle[G] sprawa powstała,[c] Poprosiłem,[f] poziomek[C] niech kupi.[f] "Zdziecin[G]niałeś - powiada -[c] w jesieni?". To już[c] jesień? Jak[G] leci ten czas![c] I westchnąłem: No[B] patrz, już po[Dis] lecie, Po wa[B]kacjach, po słońcu, mój[Dis] Boże, Już się[G] robi szaruga na[c] świecie, Jasnych[f] spodni już[G] chyba nie[c] włożę. Wkrótce[B] zaczną się deszcze i[Dis] słota. Na to[B] ona, przepraszam:[Dis] "Idiota"! Uśmiech[G]nąłem się: mów sobie[c] zdrowo, Ty wiesz[Gis] swoje, a ja swoje[G] wiem. A mnie jest[c] szkoda lata I letnich[f] złotych wspomnień,[G] Niech[f] mówią "głupi" o mnie,[G] A mnie jest[c] żal... Za oknem[c] szaro, smutno,[C7] A jeszcze[f] przed miesiącem[G] Wesoło,[f] zieleń, słońce...[G] Naprawdę[c] żal. To tak ja[B]k gdyby Ktoś najdroższy nagle[Dis] odszedł I zabrał[G] radość, uśmiech, A zostawił[c] łzy. Dlatego[c] żal mi lata[C7] I ludzi[f] żal, i nieba, Po którym[c] płyną smutne Je[G]sienne[c] mgły. Człowiek pensję ma gorzej niż marną, Dwieście złotych miesięcznie, niewiele, Ale w lecie tych dwieście to suma, Można za nią jak król jakiś żyć. Słońce grzeje, opala za darmo, Wisłę gratis masz w każdą niedzielę, Ptaki dają bezpłatne koncerty, Nawet nie chce się jeść ani pić! Jesień owszem, jest piękna, bogata, Bardzo strojna i pełna kolorów, Ale skąd, skąd jesieni do lata, Do lipcowych, sierpniowych wieczorów. Jeszcze trochę i zima przyleci, Pełna śniegu, zawiei, zamieci, A mnie w głowie poziomki i głupstwa, Jakaś Wisła i koncert, i las... A mnie jest szkoda lata I letnich złotych wspomnień, Niech mówią "głupi" o mnie, A mnie jest żal... Za oknem szaro, smutno, A jeszcze przed miesiącem Wesoło, zieleń, słońce... Naprawdę żal. To tak jak gdyby Ktoś najdroższy nagle odszedł I zabrał radość, uśmiech, A zostawił łzy. Dlatego żal mi lata I ludzi żal, i nieba, Po którym płyną smutne Jesienne mgły.