Ze świata czterech stron, z jarzębinowych dróg, gdzie las spalony, wiatr zmęczony — noc i front. Gdzie niezebrany plon, gdzie poczerniały głóg — wstaje dzień. Słońce przytuli nas do swych rąk i spójrz: ziemia cięższa od krwi znowu urodzi nam zboża łan — złoty kurz. Przyjmą kobiety nas pod swój dach i spójrz: będą śmiać się przez łzy. Znowu do tańca ktoś zagra nam — może już: Za dzień, za dwa; za noc, za trzy, choć nie dziś. Za noc, za dzień, doczekasz się — wstanie świt. Chleby upieką się w piecach nam i spójrz: tam, gdzie tylko był dym, kwiatem zabliźni się wojny ślad — barwą róż. Dzieci urodzą się nowe nam i spójrz: będą śmiać się, że my znów wspominamy ten podły czas — porę burz. Za dzień, za dwa...  

Ze świata czterech stron, a e a Z jarzębinowych dróg, a e a Gdzie las spalony, a G a Wiatr zmęczony — noc i front. G C D E7 Gdzie niezebrany plon, a Gdzie poczerniały głóg — wstaje dzień. D E7 A Słońce przytuli nas do swych rąk a G a I spójrz: ziemia cięższa od krwi a D a Znowu urodzi nam zboża łan a G a G Złoty kurz. a E Przyjmą kobiety nas pod swój dach a G a I spójrz: będą śmiać się przez łzy. a D a Znowu do tańca ktoś zagra nam a G a G Może już: a E Za dzień, za dwa; a D Za noc, za trzy, G C Choć nie dziś. E7 a Za noc, za dzień, a D Doczekasz się G C Wstanie świt. E7 a Chleby upieką się w piecach nam I spójrz: tam, gdzie tylko był dym, Kwiatem zabliźni się wojny ślad Barwą róż. Dzieci urodzą się nowe nam I spójrz: będą śmiać się, że my Znów wspominamy ten podły czas Porę burz. Za dzień, za dwa...