Rodzimy się i umieramy Powstajemy i upadamy Czasem czujemy się przegrani A zaraz potem zwyciężamy Tylko w chwilach przypadkowych Kiedy czas nam pozwoli Męczymy się lub żyjemy W zależności jak kto woli Teraz, kiedy jesteśmy wolni A system spadł nam z karku Możemy biec, biec przed siebie Niczym wskazówki na zegarku A kiedy błyśnie nam idea Że czas już, by coś zmienić Zaczynamy rwać do przodu I jednocześnie siebie gonić Nie martw się człowieku Zawsze jakaś jest nadzieja Dzięki niej jest łatwiej żyć Dzięki niej jest łatwiej umierać Jutro może przynieść zmiany O jakich nawet nie marzymy Może poczujemy falę łaski A może bardzo się sparzymy Wyraźne resztki cywilizacji Na ścianach miejskiej ubikacji Myślimy czasem: życie to piekło Lecz nikt nie mówił że będzie lekko

E5 G5 A5 E5 G5 A5 Rodzimy się i umieramy E5 G5 A5 E5 G5 A5 Powstajemy i upadamy E5 G5 A5 E5 G5 A5 Czasem czujemy się przegrani E5 G5 A5 G5 E5 A zaraz potem zwyciężamy Tylko w chwilach przypadkowych Kiedy czas nam pozwoli Męczymy się lub żyjemy W zależności jak kto woli {Ref:} G5 E5 Wyraźne resztki cywilizacji G5 E5 Na ścianach miejskiej ubikacji G5 E5 Myślimy czasem: życie to piekło A5 Lecz nikt nie mówił że będzie lekko Teraz, kiedy jesteśmy wolni A system spadł nam z karku Możemy biec, biec przed siebie Niczym wskazówki na zegarku A kiedy błyśnie nam idea Że czas już, by coś zmienić Zaczynamy rwać do przodu I jednocześnie siebie gonić {Ref:} Wyraźne resztki cywilizacji Na ścianach miejskiej ubikacji Myślimy czasem: życie to piekło Lecz nikt nie mówił że będzie lekko Nie martw się człowieku Zawsze jakaś jest nadzieja Dzięki niej jest łatwiej żyć Dzięki niej jest łatwiej umierać Jutro może przynieść zmiany O jakich nawet nie marzymy Może poczujemy falę łaski A może bardzo się sparzymy {Ref:} Wyraźne resztki cywilizacji Na ścianach miejskiej ubikacji Myślimy czasem: życie to piekło Lecz nikt nie mówił że będzie lekko