I Z księstw najszczęśliwszego Panie E H Prominencie łaski bożej D A (H) Pozwól by ci hołdy złożył E H Casanova Wenecjanin H A D A E (H) Pisarz lekarz mędrzec sławny E H Mistrz wojennej inżynierii D A (H) Budowniczy znawca dziejów E H Służyć ci talentem pragnie H A D A E (H) Dwory całej Europy E H Biły się o moją radę D A (H) Ja u twoich stóp ją kładę E H Cześć oddając twoim stopom A H (Chyba mnie nie słucha wcale h Bękart kazirodczej chuci h Twarz kretyna wzrok ospały e h e h Wasal Matki w czarnej sukni) h f# h (Szczy na bele złotogłowiu h Świty rechot i brzęk kufli h Tlącą się szkarłatem głownią e h e h Ściga oczy czarnych żółwi) h f# h (Ten mi harcap w piwie nurza h Ten przedrzeźnia w oczy dmucha h Wrzeszczy rozwydrzona służba e h e h To nie dwór to piekła kruchta) h f# h II - Lud nasz jest dziki lecz genialny e A I nie chce rad talentów obcych e A Słuchaj jak nasze brzmią organy e A I głosy. Mamy gościa chłopcy e A Hymn Poddanych! A e "Od pokory akord do potęgi e F (f) Od szaleństwa akord do geniuszu f e Od ogromnych miechów instrumentu e F Do ogromnych architektur duszy f e Chórem wyższe fugi brać rejestry e F (f) Giąć młotami tonów rury z cyny f e Rozdmuchiwać nad głowami przestrzeń e F (f) Śmiać się z ziemi Wyższe brać drabiny f f# Huśtać się na dźwigniach interwałów e F (f) I szyderstwem złocić łeb genialny f e A przetoczy się nad światem szałem e F (f) W orgii na organach Hymn Poddanych" f f# - Giacomo Casanova! e A Dyplomy swoje schowaj e A Wyjmuj pałkę! e H Tyś jebak nad jebaki! e A Więc pokaż co potrafisz! e A Masz tu lalkę! e H III Miałem mniszki rozpalone c W święto masek sztucznych ogni c Wdowy stare i bogate c Którym Jowisz pieścił łona c f6 I w turniejach salonowych f6 Mój grotołaz pokonywał f6 Jurność szlachty i stangretów f6 Aż z Giacomo Casanovy c Przepowiednia Wieloryba c Uczyniła Króla Kretów f6 G c Więc drążyłem korytarze Ślepo błądząc w lepkiej ziemi Gdy nade mną brzmiały drżenia Homoseksualnych ważek Podróż Karczma w Wielkiej Sali Gdzie się klacze grzały w pianie Parowały prześcieradła Cienie stropy zapładniały Huczał czarny piec gliniany Purpurowiał trzon Twarz bladła Niosłem moją matkę starą Na ramionach jak ćmę wielką Przeglądając się w jej oczach Zobaczyłem w nich poczwarę Wreszcie z tobą moja lalko Miłość jest samotnym szczęściem Po popisach samczej mocy W wyziębionej sali zamku Pieszczę cię jak myśl się pieści Jestem czuły jestem drżący Nie opuszczę twego wnętrza Lalkę z lalką złączyć lepiej Twoje ciało moje lędźwie Wszak ten sam Lalkolep lepił Lody mórz i śniegi planet Krzepną nad szaleństwem królów Dalej nie ma już gdzie jechać My przetrwamy ból i zamęt Wypełnieni sobą czule Zasłuchani w chórów echa

Z księstw najszczęśliwszego Panie             E H Prominencie łaski bożej                              D A (H) Pozwól by ci hołdy złożył                              E H Casanova Wenecjanin                                 H A D A E (H) Pisarz lekarz mędrzec sławny                     E H Mistrz wojennej inżynierii                             D A (H) Budowniczy znawca dziejów                        E H Służyć ci talentem pragnie                          H A D A E (H) Dwory całej Europy                                     E H Biły się o moją radę                                    D A (H) Ja u twoich stóp ją kładę                             E H Cześć oddając twoim stopom                    A H (Chyba mnie nie słucha wcale                    h Bękart kazirodczej chuci                            h Twarz kretyna wzrok ospały                       e h e h Wasal Matki w czarnej sukni)                     h f# h (Szczy na bele złotogłowiu                        h Świty rechot i brzęk kufli                            h Tlącą się szkarłatem głownią                   e h e h Ściga oczy czarnych żółwi)                       h f# h (Ten mi harcap w piwie nurza                   h Ten przedrzeźnia w oczy dmucha            h Wrzeszczy rozwydrzona służba                e h e h To nie dwór to piekła kruchta)                   h f# h II - Lud nasz jest dziki lecz genialny            e A I nie chce rad talentów obcych                 e A Słuchaj jak nasze brzmią organy             e A I głosy. Mamy gościa chłopcy                   e A Hymn Poddanych!                                   A e "Od pokory akord do potęgi                     e F (f) Od szaleństwa akord do geniuszu            f e Od ogromnych miechów instrumentu      e F Do ogromnych architektur duszy             f e Chórem wyższe fugi brać rejestry            e F (f) Giąć młotami tonów rury z cyny               f e Rozdmuchiwać nad głowami przestrzeń   e F (f) Śmiać się z ziemi Wyższe brać drabiny    f f# Huśtać się na dźwigniach interwałów       e F (f) I szyderstwem złocić łeb genialny             f e A przetoczy się nad światem szałem        e F (f) W orgii na organach Hymn Poddanych"     f f# - Giacomo Casanova!                                e A Dyplomy swoje schowaj                             e A Wyjmuj pałkę!                                            e H Tyś jebak nad jebaki!                                e A Więc pokaż co potrafisz!                            e A Masz tu lalkę!                                            e H III Miałem mniszki rozpalone                        c W święto masek sztucznych ogni               c Wdowy stare i bogate                                  c Którym Jowisz pieścił łona                          c f6 I w turniejach salonowych                           f6 Mój grotołaz pokonywał                             f6 Jurność szlachty i stangretów                   f6 Aż z Giacomo Casanovy                           c Przepowiednia Wieloryba                          c Uczyniła Króla Kretów                              f6 G c Więc drążyłem korytarze Ślepo błądząc w lepkiej ziemi Gdy nade mną brzmiały drżenia Homoseksualnych ważek Podróż Karczma w Wielkiej Sali Gdzie się klacze grzały w pianie Parowały prześcieradła Cienie stropy zapładniały Huczał czarny piec gliniany Purpurowiał trzon Twarz bladła Niosłem moją matkę starą Na ramionach jak ćmę wielką Przeglądając się w jej oczach Zobaczyłem w nich poczwarę Wreszcie z tobą moja lalko Miłość jest samotnym szczęściem Po popisach samczej mocy W wyziębionej sali zamku Pieszczę cię jak myśl się pieści Jestem czuły jestem drżący Nie opuszczę twego wnętrza Lalkę z lalką złączyć lepiej Twoje ciało moje lędźwie Wszak ten sam Lalkolep lepił Lody mórz i śniegi planet Krzepną nad szaleństwem królów Dalej nie ma już gdzie jechać My przetrwamy ból i zamęt Wypełnieni sobą czule Zasłuchani w chórów echa