Babie lato wolno płynie przez jesienny park, w dali ktoś na mandolinie kołysankę gra. Chodźmy, miły, pod nasz stary dąb, jakże kocham ciepło twoich rąk. Pomyśl, ile to już lat idziemy przez ten świat. Spostrzegłam dzisiaj pierwszy siwy włos na twojej skroni i muszę przyznać, że ten widok wzruszył mnie ogromnie. Mam przecież w oczach dzień, gdy pierwszy raz ujrzałam ciebie, pamiętam każde słowo, każdy uśmiech twój. Czas nie ostudzi ludzkich serc, gdy mocna miłość płonie. Całuję pierwszy siwy włos, co zalśnił na twej skroni. Tak piękną mamy jesień, miły, cichą i pogodną. Spójrz, jak babiego lata płynie wątła nić. Jak obłoki dwa łabędzie przepływają staw, człowiek zawsze wracać będzie do lirycznych spraw. Chodźmy, już się kryje słońca blask, w domu dzieci oczekują nas. Pomyśl, ile to już lat idziemy przez ten świat. Spostrzegłam dzisiaj pierwszy siwy włos na twojej skroni i widzisz, miły, przed wzruszeniem trudno się obronić. Mam przecież w oczach dzień, gdy pierwszy raz ujrzałam ciebie, pamiętam każde słowo, każdy uśmiech twój. Czas nie ostudzi ludzkich serc, gdy mocna miłość płonie. Całuję pierwszy siwy włos, co zalśnił na twej skroni. Tak piękną mamy jesień, miły, cichą i pogodną. Spójrz, jak babiego lata płynie wątła nić. Spójrz, jak babiego lata płynie wątła nić.  

(e Fis H7 e ) a e Babie lato wolno płynie przez jesienny park, a D7 G z dala ktoś na mandolinie kołysankę gra. e a e Chodźmy, miły, pod nasz stary dąb. a e Jakże kocham ciepło twoich rąk. F7 H7 E Pomyśl, ile to już lat idziemy przez ten świat. H7 E Spostrzegłam dzisiaj pierwszy siwy włos na twojej skroni fis7 H7 E i muszę wyznać, że ten widok wzruszył mnie ogromnie Gis7 A Mam przecież w oczach dzień, gdy pierwszy raz ujrzałam ciebie. E H7 E Pamiętam każde słowo, każdy uśmiech twój. H7 E Czas nie ostudzi ludzkich serc, gdy mocna miłość płonie. fis7 H7 E Całuję pierwszy siwy włos, co błysnął na twej skroni. Gis7 A Tak piękną mamy jesień, miły, cichą i pogodną. E H7 E H7-e Spójrz, jak babiego lata płynie srebrna nić. a e Jak obłoki dwa łabędzie przecinają staw. a D7 G Człowiek zawsze wracać będzie do lirycznych spraw. e a e Chodźmy, już się kryje słońca blask. a e W domu cisza oczekuje nas. F7 H7 E ref. i finale H7-E Pomyśl, ile to już lat idziemy przez ten świat. B d c eb e b e b e b g a g a g d B d c eb e b e b e b g a g a g d g d c G G G G G B g d c G G G G G B G G G B g d c eb e b e b d c c B B A G c g Babie lato wolno płynie przez jesienny park, c F7 B z dala ktoś na mandolinie kołysankę gra. G7 c g Chodźmy, miły, pod nasz stary dąb. c g Jakże kocham ciepło twoich rąk. Gis7 D7 G Pomyśl, ile to już lat idziemy przez ten świat. D7 G Spostrzegłam dzisiaj pierwszy siwy włos na twojej skroni a7 D7 G i widzisz, miły, przed wzruszeniem trudno się obronić. H7 C Mam przecież w oczach dzień, gdy pierwszy raz ujrzałam ciebie. G D7 G Pamiętam każde słowo, każdy uśmiech twój. D7 G Czas nie ostudzi ludzkich serc, gdy mocna miłość płonie. a7 D7 G Całuję pierwszy siwy włos, co zalśnił na twej skroni. H7 C Tak piękną mamy jesień, miły, cichą i pogodną. G D7 G D7-g Spójrz, jak babiego lata płynie srebrna nić. c g Jak obłoki dwa łabędzie przecinają staw. c F7 B Człowiek zawsze wracać będzie do lirycznych spraw. G7 c g Chodźmy, już się kryje słońca blask. c g W domu cisza oczekuje nas. Gis7 D7 G ref. i finale D7-G Pomyśl, ile to już lat idziemy przez ten świat. (w tonacji d-mol): d a Babie lato wolno płynie przez jesienny park, d G7 C z dala ktoś na mandolinie kołysankę gra. A7 d a Chodźmy, miły, pod nasz stary dąb. d a Jakże kocham ciepło twoich rąk. Ais7 E7 A Pomyśl, ile to już lat idziemy przez ten świat. E7 A Spostrzegłam dzisiaj pierwszy siwy włos na twojej skroni h7 E7 A i widzisz, miły, przed wzruszeniem trudno się obronić. Cis7 D Mam przecież w oczach dzień, gdy pierwszy raz ujrzałam ciebie. A E7 A Pamiętam każde słowo, każdy uśmiech twój. E7 A Czas nie ostudzi ludzkich serc, gdy mocna miłość płonie. h7 E7 A Całuję pierwszy siwy włos, co zalśnił na twej skroni. Cis7 D Tak piękną mamy jesień, miły, cichą i pogodną. A E7 A E7-a Spójrz, jak babiego lata płynie srebrna nić. d a Jak obłoki dwa łabędzie przecinają staw. d G7 C Człowiek zawsze wracać będzie do lirycznych spraw. A7 d a Chodźmy, już się kryje słońca blask. d a W domu cisza oczekują nas. Ais7 E7 A ref. i finale E7-A Pomyśl, ile to już lat idziemy przez ten świat.