a F 1. Z oddali patrzę, poważny mam wzrok C G Bo to co było słusznie odchodzi a F Kiedy podchodzę, wtedy już wiem C G C Wiem z czym na zawsze człowiek się rodzi Z tym, że jest radość w sercu dziecięca I że chcesz wierzyć w to, czego nie ma Że kiedy pierwszy zapada wzrok Boisz się w duchu własnego cienia F a C G A przecież byliśmy już tak daleko F a C G F a C G a F C G Przecież byliśmy już tak daleko a F C G Ref.: Nie ma czasu na więcej a F C G Nie ma czasu, bo przecież a F C G Słońce znów wstaje, a ja nie odróżniam dni od lat a F C G Słonce znów wstaje, a ja nie odróżniam dni od lat 2. I znowu stoję na pół przecięta Powraca co było już tylko we śnie Ta sama trwoga jest niepojęta To samo szczęście, jasność co wcześniej Krok co pewny był chwiejny się staje Przypomina się serce ciężkie Dalekie bliskie się teraz wydaje Co było małe znowu jest wielkie A przecież byliśmy już tak daleko A przecież byliśmy już tak daleko, bo Ref. x4

a F 1. Z oddali patrzę, poważny mam wzrok C G Bo to co było słusznie odchodzi a F Kiedy podchodzę, wtedy już wiem C G C Wiem z czym na zawsze człowiek się rodzi Z tym, że jest radość w sercu dziecięca I że chcesz wierzyć w to, czego nie ma Że kiedy pierwszy zapada zmrok Boisz się ruchu własnego cienia F a C G A przecież byliśmy już tak daleko F a C G F a C G a F C G Przecież byliśmy już tak daleko a F C G Ref.: Nie ma czasu na więcej a F C G Nie ma czasu, bo przecież a F C G Słońce znów wstaje, a ja nie odróżniam dni od lat a F C G Słońce znów wstaje, a ja nie odróżniam dni od lat 2. I znowu stoję na pół przecięta Powraca co było już tylko we śnie Ta sama trwoga jest niepojęta To samo szczęście, jasność jak wcześniej Krok co pewny był chwiejny się staje Przypomina się serce ciężkie Dalekie bliskie się teraz wydaje Co było małe znowu jest wielkie A przecież byliśmy już tak daleko A przecież byliśmy już tak daleko, bo Ref. x4