Jego bogiem wiatr był zawsze, e a D Gdy do niego dłonie żagli składał. G H7 Rzekłbyś pewnie: na wiatr rzuca słowa! C H7 e C Nie, on z bogiem gadał. H7 e a H7 Jego bogiem brzeg był zawsze, Gdy stęskniony na piach jego padał. Rzekłbyś pewnie: strach obleciał człeka. Nie, on z bogiem gadał. Jego bogiem dom był zawsze, e a D Gdy wróciwszy do ścian twarz przykładał. G H7 Rzekłbyś pewnie: coś go trapić musi. C H7 e C Nie, on z bogiem gadał. H7 e I tak czcił trzech swych bogów, choć wiatr był wysoko, H7 e A brzeg gdzieś daleko, na którym dom stał. D D7 G Lecz zapomniał żeglarz o tym czwartym bogu, a e Który był tuż obok i los w ręku miał. C H7 A tym bogiem? morze, tylko. e a D Błąd swój pojął, gdy już w otchłań wpadał. G H7 Wołał, prosił, lecz bóg nie rozumiał. C H7 e C Czemu?- Z nim nigdy nie gadał. H7 e

e a D Jego bogiem wiatr był zawsze, G H7 Gdy do niego dłonie żagli składał. C H7 e Rzekłbyś pewnie: na wiatr rzuca słowa! C H7 e a H7 Nie, on z bogiem gadał. e a D Jego bogiem brzeg był zawsze, G H7 Gdy stęskniony na piach jego padał. C H7 e Rzekłbyś pewnie: strach obleciał człeka. C H7 e a H7 Nie, on z bogiem gadał. e a D Jego bogiem dom był zawsze, G H7 Gdy wróciwszy do ścian twarz przykładał. C H7 e Rzekłbyś pewnie: coś go trapić musi. C H7 e Nie, on z bogiem gadał. H7 e I tak czcił trzech swych bogów, choć wiatr był wysoko, D D7 G A brzeg gdzieś daleko, na którym dom stał. a e Lecz zapomniał żeglarz o tym czwartym bogu, C H7 Który był tuż obok i los w ręku miał. e a D A tym bogiem? morze, tylko. G H7 Błąd swój pojął, gdy już w otchłań wpadał. C H7 e Wołał, prosił, lecz bóg nie rozumiał. C H7 e Czemu? Z nim nigdy nie gadał.