a Wybaczcie piechocie a A7 Że tak nierozumna, czasami bez tchu A7 d My zawsze w pochodzie d E Gdy wiosna nad ziemią szaleje od bzu E a Jak długo tak można? a G d C Bezdroża, mokradła i błoto, i piach C d I wierzba przydrożna a E7 F Jak siostra pobladła zostaje we łzach F d I wierzba przydrożna a E a Jak siostra pobladła zostaje we łzach Nie wierzcie pogodzie Gdy deszcze trzydniowe zaciągnie wśród drzew Nie wierzcie piechocie Gdy w pieśni bojowej odwaga i gniew Nie wierzcie, nie wierzcie Gdy w sadach słowiki zakrzyczą co sił Wy jeszcze nie wiecie Co komu pisane i kto będzie żył Wy jeszcze nie wiecie Co komu pisane i kto będzie żył Uczyłaś, ojczyzno Że żyć trzeba umieć i słyszeć twój głos... Mój chłopcze, mężczyzno A jednak niezgorszy przypada ci los My zawsze w pochodzie I tylko to jedno nas zrywa ze snu Dlaczego w pochodzie Gdy wiosna nad ziemią szaleje od bzu? Dlaczego w odwrocie Gdy wiosna nad ziemią szaleje od bzu?  

a Wybaczcie piechocie A7 Że tak nierozumna, czasami bez tchu d My zawsze w pochodzie E Gdy wiosna nad ziemią szaleje od bzu a Jak długo tak można? G d C Bezdroża, mokradła i błoto, i piach d I wierzba przydrożna a E7 F Jak siostra pobladła zostaje we łzach d I wierzba przydrożna a E a Jak siostra pobladła zostaje we łzach a Nie wierzcie pogodzie A7 Gdy deszcze trzydniowe zaciągnie wśród drzew d Nie wierzcie piechocie E Gdy w pieśni bojowej odwaga i gniew a Nie wierzcie, nie wierzcie G d C Gdy w sadach słowiki zakrzyczą co sił d Wy jeszcze nie wiecie a E7 F Co komu pisane i kto będzie żył d Wy jeszcze nie wiecie a E a Co komu pisane i kto będzie żył a Uczyłaś, ojczyzno A7 Że żyć trzeba umieć i słyszeć twój głos... d Mój chłopcze, mężczyzno E A jednak niezgorszy przypada ci los a My zawsze w pochodzie G d C I tylko to jedno nas zrywa ze snu d Dlaczego w pochodzie a E F Gdy wiosna nad ziemią szaleje od bzu? d Dlaczego w odwrocie a E a Gdy wiosna nad ziemią szaleje od bzu?