[D]Jest gdzieś na pewno tawerna, Na pewno, bo wiele jest [A]ich, Czy [G]Boston to, czy też [e]Belfast, To [A]nie ma znaczenia już [A7]dziś. W pół[D]mroku, przy dębowych ławach, Wędrowców widziałem nie [A]raz Lecz [G]każdy się zaraz od[e]dalał, Tylko [A]jemu zatrzymał się [A7]czas. Ref: Po[D]stawcie choć wino, bo [A]gardeł nam [D]brak, Po[G]patrzcie, tam w kącie nie cz[A]łowiek, lecz wrak. Na [D]twarzy bruzdami podpisał się [h]los, R[e]ęce mu [G]drżą i [A7sus4]już nie ten [A]głos. Hej, [D]Stary, spójrz wkoło, ot[A]oczył Cię [D]znów Krąg [G]ludzi spragnionych [D]soli Twych [A]słów. [D]Wychyl tę szklankę i opowiedz [h]nam, Gdzie [e]błądzisz [G]myślami, czy [A]morze jest [D]tam? G A D Podniósł siwiutką swą głowę I mocnym spojrzeniem nas zdjął, I chociaż chłopy z nas zdrowe, Niejednemu hardemu kark zgiął. A potem rozpoczął opowieść O życiu złapanym przez wiatr, Jak samemu sobie chciał dowieść, Że ocean to jego brat. Gdy skończył, rzekł: "Słuchajcie dobrze, By życia nie strawić jak ja, Kotwicę rzućcie na lądzie, Niechaj morze zostanie wam w snach." I wtedy jeden z nas spytał: "A gdyby tak mógł jeszcze raz Życie na nowo ułożyć - Czy wtedy też w morze by zwiał?" Ref: Postawcie choć wino, bo gardeł nam brak, Popatrzcie, tam w kącie nie człowiek lecz wrak, Na twarzy bruzdami podpisał się los, Ręce mu drżą i już nie ten głos. Hej, Stary, spójrz wkoło, otoczył Cię znów Krąg ludzi spragnionych soli Twych słów. Wtem dobiegł szum fali, łza spadła na stół, Nie mówił już nic, lecz wiemy co czuł...

[D]Jest gdzieś na pewno tawerna, Na pewno, bo wiele jest [A]ich, Czy [G]Boston to, czy też [e]Belfast, To [A]nie ma znaczenia już [A7]dziś. W pół[D]mroku, przy dębowych ławach, Wędrowców widziałem nie [A]raz Lecz [G]każdy się zaraz od[e]dalał, Tylko [A]jemu zatrzymał się [A7]czas. Ref: Po[D]stawcie choć wino, bo [A]gardeł nam [D]brak, Po[G]patrzcie, tam w kącie nie cz[A]łowiek, lecz wrak. Na [D]twarzy bruzdami podpisał się [h]los, R[e]ęce mu [G]drżą i [A7sus4]już nie ten [A]głos. Hej, [D]Stary, spójrz wkoło, ot[A]oczył Cię [D]znów Krąg [G]ludzi spragnionych [D]soli Twych [A]słów. [D]Wychyl tę szklankę i opowiedz [h]nam, Gdzie [e]błądzisz [G]myślami, czy [A]morze jest [D]tam? G A D D Podniósł siwiutką swą głowę A I mocnym spojrzeniem nas zdjął, G e I chociaż chłopy z nas zdrowe, A A7 Niejednemu hardemu kark zgiął. D A potem rozpoczął opowieść A O życiu złapanym przez wiatr, G e Jak samemu sobie chciał dowieść, A A7 Że ocean to jego brat. Ref: Po[D]stawcie choć wino, bo [A]gardeł nam [D]brak, Po[G]patrzcie, tam w kącie nie cz[A]łowiek, lecz wrak. Na [D]twarzy bruzdami podpisał się [h]los, R[e]ęce mu [G]drżą i [A7sus4]już nie ten [A]głos. Hej, [D]Stary, spójrz wkoło, ot[A]oczył Cię [D]znów Krąg [G]ludzi spragnionych [D]soli Twych [A]słów. [D]Wychyl tę szklankę i opowiedz [h]nam, Gdzie [e]błądzisz [G]myślami, czy [A]morze jest [D]tam? D Gdy skończył, rzekł: "Słuchajcie dobrze, A By życia nie strawić jak ja, G e Kotwicę rzućcie na lądzie, A A7 Niechaj morze zostanie wam w snach." D I wtedy jeden z nas spytał: A "A gdyby tak mógł jeszcze raz G e Życie na nowo ułożyć - A A7 Czy wtedy też w morze by zwiał?" Ref: Po[D]stawcie choć wino, bo [A]gardeł nam [D]brak, Po[G]patrzcie, tam w kącie nie cz[A]łowiek, lecz wrak. Na [D]twarzy bruzdami podpisał się [h]los, R[e]ęce mu [G]drżą i [A7sus4]już nie ten [A]głos. Hej, [D]Stary, spójrz wkoło, ot[A]oczył Cię [D]znów Krąg [G]ludzi spragnionych [D]soli Twych [A]słów. D h Wtem dobiegł szum fali, łza spadła na stół, e G a D Nie mówił już nic, lecz wiemy co czuł...