1. Żyli raz pan i pani zbyt dobrze wychowani C e F G Kultura ich niezwykła służyła za przykład Wytworny mieli pałac, w garażu langja stała A po posadzkach lśniących snół się rój służących Ponadto przez dzień cały w pałacach królowały R: High life, Bon ton, C a Savoir vivre, Pardon F G 2. W pożyciu nawet bliskim, o formy dbali wszystkie Tak byli wychowani ów pan i owa pani Gdy siła czasem znana targała sercem pana Mógł wkorczyć najlegalniej do pani sypialni Miał taktu jednak tyle, że wpierw wysyłał bilet 3. Raz nie zważając na nic wszedł do sypialnie pani I ujrzał w świetle ranka przy pani kochanka Nie znosił metod gminu, brutalnych rękoczynów I nie próbował wcale wieść rozmów z rywalem Stanęli i po chwili w milczeniu się skłonili 4. W lasku na bielanach pan stanął na wprost pana Binokle, monookl w oku i dystnas stu kroków W obronie czci kobiety, podnieśli pistolety Zagrzmiało, wystrzeliło i w niebie dziur przybyło Na ziemi zaś pan z panem szli oblać to szampanem 5. Zaś w domu pan do pani rzekł:,,po coż serce ranić? Nie będę Cię wstrzymywał, bądż wolna i szczęśliwa" Odrzekła:,,Ach mój miły, nasze sny już się prześniły, On stanął na mej drodze, skończone, odchodzę." Pan pomógł palto włożyć, uprzejmie drzwi otworzył 6. A gdy już w progu stała krew nagle w nim zawrzała Jak nie skoczy, jak nie wrzaśnie, jak nie trzaśnie, jak i właśnie Skoczyła i zawyła i w policzek go strzeliła A potem w pół zemdlona opadła mu w ramiona I odrzekła:,,Ach mój miły" i odtąd powrócili

1. Żyli sobie pan i pani zbyt dobrze wychowani C e F G Kultura ich niezwykła służyła za przykład Wytworny mieli pałac, w garażu Lancia stała A po posadzkach lśniących snuł się rój służących Ponadto przez dzień cały w pałacu królowały R: High life, Bon ton, C a Savoir vivre, Pardon F G 2. W pożyciu nawet bliskim, o formy dbali wszystkie Tak byli wychowani ów pan i owa pani Gdy nieraz sercem pana, targnęła siła znana Mógł wejść on najlegalniej do pani sypialni Miał on miał taktu tyle, że wpierw wysyłał bilet 3. Raz nie zważając na nic wszedł do sypialnie pani I w świetle poranka ujrzał pani kochanka Nie znosił metod gminu, brutalnych rękoczynów I nie próbował wcale wieść rozmów z rywalem Stanęli i po chwili w milczeniu się skłonili 4. W lasku na bielanach pan stanął na wprost pana Dystynkcja, monokl w oku i dystans stu kroków W obronie czci kobiety, podnieśli pistolety Zagrzmiało, wystrzeliło i w niebie dziur przybyło Na ziemi zaś pan z panem szli oblać to szampanem 5. Zaś w domu pan do pani rzekł:po cóż serce ranić? Nie będę Cię wstrzymywał, bądź wolna i szczęśliwa" Odrzekła:,,Ach mój miły, sny nasze się prześniły, On stanął na mej drodze, skończone, odchodzę." Pan pomógł palto włożyć, uprzejmie drzwi otworzył 6. A gdy już w progu stała krew nagle w nim zawrzała Jak nie skoczy, jak nie wrzaśnie, jak kopnie w dupę właśnie Upadła i zawyła i w mordę go strzeliła A potem w pół zemdlona opadła mu w ramiona I rzekła:,,Ach mój miły" i znowu powróciły: high life....