A Silnik wydudnił dziwny ton, śmigło nagle zastygło. H E Pan Benek strasznie zbladł, a potem nagle zawirował świat. A było tak. A Znajomy z Niemiec bardzo, bardzo chciał, zobaczyć z góry Warmię i Mazury. H E Pan Benek się namówić dał, a doświadczenie miał jak mało który. A Weźmiemy jeszcze moją ciotkę i dzieciaki brata z przodu się posadzi, H E Trzeba się upchnąć żeby zamknąć drzwi, będziemy górze dam poprowadzić. A Awionetka, Awionetka, jaka zwinna, jaka lekka. H E Ja kaleka, ty kaleka, bo nas niosła Awionetka. A Stalowy ptak wolno wyniósł nas ponad kominy fabryki opon H E I wtedy ciotka podniosła wrzask - w życiu nie była przecież tak wysoko. A Znajomy z Niemiec nad jezioro chciał polecieć skręcić kilka ujęć. H E Pan Benek Karolkowi dał drążek - niech chłopak pilotuje. A Awionetka, Awionetka, jaka zwinna, jaka lekka. H E Ja kaleka, ty kaleka, bo nas niosła Awionetka. A Co było dalej, chyba każdy wie biegu wydarzeń domyślacie się sami. H E Gdy w jednej chwili, jak w koszmarnym śnie niebo się z ziemią zamieniło miejscami. A Znajomy z Niemiec krzyknął: "O mein Gott", ciotka ugryzła w ucho pana Benka. H E Pamiętam koszący lot, a potem noga, ręka, głowa, głowa, noga, noga, ręka. A Awionetka, Awionetka tu półbucik, tam saszetka, H E Okulary, bransoletka - rozrzut na pół kilometra. A W finale na sygnale w ulic gąszcz powiozła nas karetka pogotowia. H E Kierowca jak rajdowiec przyspieszał wciąż z pedału gazu nogi nie zdejmował. A Parę skrzyżowań, potem zakręt ooooodrobinę chyba za ostry. H E Pisk opon, tłuczone szkło i nagle pod sufitem - nogi siostry. Nogi siostry! A To karetka, to karetka, jaka zrywna, jaka lekka. H E Ja kaleka, ty kaleka, bo nas wiozła też karetka. A Awionetka, Awionetka, jaka zwinna, jaka lekka. H E Ja kaleka, ty kaleka, bo nas niosła Awionetka.

A Silnik wydudnił bardzo dziwny ton, śmigło nagle w miejscu zastygło. H E Pan Benek strasznie, strasznie zbladł, a potem nagle zawirował świat. A Znajomy z Niemiec bardzo, bardzo chciał, zobaczyć z góry Warmię i Mazury. H E Pan Benek się namówić dał, a doświadczenie miał jak mało który. A Weźmiemy jeszcze moją ciotkę i dzieciaki brata z przodu się posadzi, H E Trzeba się upchnąć żeby zamknąć drzwi, będziemy na górze dam poprowadzić. A Awionetka, Awionetka, jaka zwinna, jaka lekka. H E Ja kaleka, ty kaleka, bo nas niosła Awionetka. A Stalowy ptak wolno wyniósł nas ponad kominy fabryki opon H E I wtedy ciotka podniosła wrzask - w życiu nie byłam przecież tak wysoko. A Znajomy z Niemiec nad jezioro chciał polecieć skręcić kilka ujęć. H E Pan Benek Karolkowi drążek dał - niech chłopak pilotuje. A Awionetka, Awionetka, jaka zwinna, jaka lekka. H E Ja kaleka, ty kaleka, bo nas niosła Awionetka. A Co było dalej, chyba każdy wie biegu wydarzeń domyślacie się sami. H E Gdy w jednej chwili, jak w koszmarnym śnie niebo się z ziemią zamieniło miejscami. A Znajomy z Niemiec krzyknął: "O mein Gott", ciotka ugryzła w ucho pana Benka. H E Pamiętam koszący lot, a potem noga, ręka, głowa, głowa, noga, noga, ręka. A Awionetka, Awionetka tu półbucik, tam saszetka, H E Okulary, bransoletka - rozrzut na pół kilometra. A W finale na sygnale w ulic gąszcz powiozła nas karetka pogotowia. H E Kierowca jak rajdowiec przyspieszał wciąż z pedału gazu nogi nie zdejmował. A Parę skrzyżowań, potem zakręt ooooodrobinę chyba za ostry. H E Pisk opon, tłuczone szkło i nagle pod sufitem - nogi nogi siostry! A To karetka, to karetka, jaka zrywna, jaka lekka. H E Ja kaleka, ty kaleka, bo nas wiozła też karetka. A Awionetka, Awionetka, jaka zwinna, jaka lekka. H E Ja kaleka, ty kaleka, bo nas niosła Awionetka.