Gdzieś w górach hen tajemny las trwa w ciszy, czeka aż
obudzi go jarzębin zew, gdy owoc zmienią w krew

Już zbliża się pił, siekier jęk
co powiesz, gdy obudzą się?
Gniew!

Gdy runie las i hordy drzew na Isengard, na czarną stal
nie sprosta już wielkiej sile drzew niejedno z ciemnych serc.

Bo w cieniu gór tajemny las łzy łyka, kiedy znów
pod piłą pada dąb i buk, i coraz mniej go już

Nim zerwiesz dziś ostatni liść
pamiętaj, co się drzewom śni:
Gniew!

Gdy runie las i hordy drzew na Isengard, na czarną stal
nie sprosta już wielkiej sile drzew niejedno z czarnych serc.

Gdy runie las i hordy drzew na Isengard, na czarną stal
nie sprosta już wielkiej sile drzew niejedno z czarnych serc.

Gdy runie las i hordy drzew na Isengard, na czarną stal
nie sprosta już wielkiej sile drzew niejedno z czarnych serc.

Nim runie las i hordy drzew zatrzymaj się gdy ścinasz je
bo w drzewach rośnie bunt i gniew w ciszy zielonych serc...