Nuair is Léir nach seasann do chosa níos mó
’S nach leannan do shúil mar a bhíodh,
An mbeidh teacht ar do bheáilín ar bhlaiseadh mo ghrá,
An mbeidh d’aghaidh ag fogairt d’aoibh

A stórín beidh mé ag fanacht leat féin go seachtó naoi,
A Leana is tú an duine dom fiú ag fiche trí,
Tá mé ag rá leat go dtiteann daoin’ I ngrá gan aon chúis ná haoin bhrí,
Bfháidir gan ach bhuille ar lámh.

Titim féin I ngrá leat arís ’s arís,
Tá rud at intinn agam ag rá,
Bí lion ann,
Féadfaidh tú mé a thógáil anocht,
Oh lui liomsa faoin solas ón oíche gheall,
Éist le buillí mo chroí ar m’ucht.

Ag smaoinimh ós ard,
A leana. Fuairmuid neamh anseo ar domhain.

Nuair atá mé níos sinne is ag briseadh go mann,
Dearmaid deanta ar m’ainm aríst,
Gan mo lamh in ann,
Don mhéid ceanna,
Ó is tú a bheidh,
Fós i mo chroí.

Beidh tú liomsa, is mise leatsa go deo mo chroí,
’S tú le feiceáil gach oiche I mo bhringlóidí,
Tá mé ag rá leat,

Go dtiteann daoin’ I ngrá gan aon chúis ná haoin bhrí,
B’fhéidir go Amba chuid é don phlean,
Mise agus tusa le cheile go deo,
Ag glacadh go mbeidh tuilleadh ar lean.

Bí liom ann,
Féadfaidh tú mé a thógáil anoch,
Oh lui liomsa faoin solas ón oíche gheall,
Éist le buillí mo chroí ar m’ucht.

Ag smaoineamh ós ard

A leana. Fuairmuid neamh anseo ar domhain. [x3]