Jak gdybym żeglował gdzieś daleko od Słońca, czekając na Szansę;

jaka Mi powie-To Książę jest Mego Serca.

Kiedy jestem w ciągłej Modlitwie aby spadł deszcz który Mnie Uleczy;

abym znowu Wrócił do Swojej Duszy;

po prostu jakaś Pomyłka stanęła mi na Drodze.


Jak Ja się tam dostałem?

Co Ja zrobiłem?

Kiedy Ja patrzę w Oczy Mojego Ojca.


Wtedy Pan Bóg zaczyna Mi Przesyłać Słońce ; które Oświetla Mi Drogę ;

i wracam do Starożytnych Kołysanek i Słysze Je.

I kiedy tak dorastałem wysoko;Czułem jakby Moje Serce zaczęło się Przelewać.


Gdzie ja powiem cokolwiek?

Jak ja będę pouczał Jego?

Jak ja rozegram to w Moim Życiu?


Uświadomiłem Sobie, kawałek po kawałeczku,

, że właśnie przyszedł Czas kiedy potrzeba oto Tych Oczu Mojego Ojca.

Więc, coś mi się nie udało i utknęło w Moim Życiu;

poprzez to,że Moje Łzy stały się Odległe.

Ja jestem jak ten Most, który zmyty został przez Fale Życia.

A to co Mnie Podbudowało się rozpuściło jak glina.


Jak Moja Dusza zbliża się do Śmierci?

Jak mogłem Go Stracić?