Przecież było, proszę pani, a
tyle kłótni między nami, E
tyle słów płynących łzami. G
Tyle listów. D
Więc to chyba jednak, moja droga, d
nie było znowu takie nic. d a e

Choć w pudełku twoje listy,
a w szufladzie me rysunki,
chociaż dawno zapomniane
śmiechy, żale, pocałunki,
to co było kiedyś między nami
musi sobie jeszcze gdzieś tam żyć.

Ja nie chcę wcale walczyć z czasem, wspomnieniami, F G C
bo w przemijaniu drzemie cały życia smak. F e A
Spojrzę raz tylko i uśmiechnę się - ot tak - F G a
do paru chwil co były kiedyś między nami. F e a

Tyle było wojen, zwycięstw
telefony i piwnice.
Wiele ławek, wiele ulic
wieczorami.
I pomyśleć, że nam wtedy
wystarczyło całkiem tak po prostu - być!

Wtedy było, proszę pani,
takie niebo ponad nami
i ulice z kałużami
złotych liści...
Więc to chyba jednak, moja droga,
nie było znowu takie nic.