W ogniu płoną resztki twoich pustych słów, czasem chcesz przeprosić, lecz zawodzisz znów,
banał, ciągle banał i wciąż powtarzasz się, zamiast wziąć przytulic mnie,
i kochać, tak zwyczajnie kochać, chociaż raz wysłuchać to wystarczy mi.

Nic nie mów, tylko tańcząc przemów, prowadź w rytmie naszych serc i naszych dusz, bez slow,
poprowadź w rytmie naszych serc, bez slow.

Zamiast kropel deszczu, kapią płatki róż, w ciszy przytul, wiec i nie budź mnie ze snu,
pozbawionych sensu już rozmów nadszedł kres, chociaż milczysz, wiem, ze wiesz.
Jak kochać, tak zwyczajnie kochać i tak pięknie słuchać to wystarczy mi.

Nic nie mów, tylko tańcząc przemów, prowadź w rytmie naszych serc i naszych dusz, bez slow,
poprowadź w rytmie naszych serc, bez slow.

Kochać, tak zwyczajnie kochać i tak pięknie słuchać, to wystarczy mi.

Nic nie mów, tylko tańcząc przemów, prowadź w rytmie naszych serc i naszych dusz, bez slow,
poprowadź w rytmie naszych serc, bez slow.

Poprowadź w rytmie naszych serc i naszych dusz, bez slow.

Poprowadź mnie ...