Lesie piej
Ziemią chwiej
Luno grzej
Wichrze wiej
Ogniu ziej
Iskry siej

Na nic mi są Twe korale
I pierścionków parę
Kiedy w domu masz kobietę
I łobuzów chmarę

Na nic Twoje obietnice
Czułych listów stosy
Nie lekceważ czarownicy
Ona zmienia losy

Więc nie pragnij mnie
I nie zbliżaj się
Uwierz, łono me
Pochłonie Cię
Nie kłam i nie grzesz
Żoną swą się ciesz
Wróć do domu
Tam
Nie jesteś sam

Na nic śmieszne Twe zaloty
Co dzień piękne kwiaty
Nawet, jakbyś dom miał złoty
Same będą straty

Na nic widzę moje słowa
I ostrzeżeń miara
Bój się mnie, bo spotka Ciebie
Zasłużona kara

Że pragnąłeś mnie
I zbliżyłeś się
Uwierz, łono me
Pochłonie Cię
Twoje kłamstwo, grzech
W żonie wzbudza gniew
W domu będziesz sam
Nikt nie czeka tam

Lesie piej
Ziemią chwiej
Luno grzej
Wichrze wiej
Ogniu ziej
Iskry siej

Czy ubogi, czy bogaty
Hamuj swoje chucie
W końcu możesz być rogaty
I mieć dziurę w bucie
Ty też!

Gdy zapragniesz mnie
No i zbliżysz się
Uwierz, łono me
Pochłonie Cię
I za kłamstwo, grzech
Poznasz kobiet gniew
Nikt nie czeka tam
Tam będziesz sam

Lesie piej
Ziemią chwiej
Luno grzej
Wichrze wiej
Ogniu ziej
Iskry siej