Po rożnych miastach człowiek włóczył się
Wertował na Montmartrze bruk
We Wiedniu starych walców uczył się
A w lipcu w słońcu leżeć mógł.
A kiedy wraca widzi w mięście mgła
I jakby koniec barwnym snom.
A jednak serce ze wzruszenia drga
I nagle wiem tu jest mój dom.

Jakieś małe nic
Jakieś drogie coś
Tyle, że juz w sercu zostało
Z sercem wzięło ślub
Zrosło się na wskroś
Spróbuj wydrzeć
Już by się nie dało
Imię czyjeś na wpół zapomniane
Chwila uśmiech, miejsce ukochane
Wszystko jedno co
Próżno temu przec
Niby nic a
Taka najważniejsza rzecz

My mamy w życiu tyle wielkich słów
I tak nam kradną wszystek czas
Majątek, sława, miłość, wciąż i znów
Po obcym świecie gonią nas
Az przyjdzie wieczór szary
Tak jak dziś
I spojrzysz w przed się, zmarszczysz brwi
I nagle wszystkie słowa oddałbyś
By tylko mogło wrócić ci

Jakieś małe nic
Jakieś drogie cos
Tyle że juz w sercu zostało
Z sercem wzięło ślub
Zrosło się na wskroś
Spróbuj wydrzeć
Już by się nie dało
Kwiaty zwiędłe, teksty zapomniane
Chwila, uśmiech, miejsce ukochane.
Wszystko jedno co
Próżno temu przec
Nic a taka najważniejsza rzecz.