Znowu wracasz do domu styrana. a C E a
Znowu cię widzę na kolanach. C E C E
Znów nie pytam, gdzieś była, skądżeś wróciła. a C E a G/E

Tępo patrzysz po ścianach. a G
Tępo patrzysz po ścianach. a G
A ja znikąd się więcej nie dowiem, a a a
niż z oczu twych i powiek, E a C E
zaciśniętych do krwi warg. a G C F
Możesz milczeć sobie. E a C E

Znowu budzisz się rano styrana.
Znowu cię widzę na kolanach.
Znów nie pytam:
Co się śniło?
Co tam słychać?

Tępo patrzysz po ścianach.
Tępo patrzysz po ścianach.
A ja znikąd się więcej nie dowiem,
niż z oczu twych i powiek,
zaciśniętych do krwi warg.
Możesz milczeć sobie.

Znikąd się więcej nie dowiem,
niż z oczu twych i powiek,
zaciśniętych do krwi warg.
Możesz milczeć sobie,
nic mi więcej nie powie,
niż wzruszone ramie i dłonie
przestępujące ciało,
z nogi na noge
Możesz milczeć sobie.
Możesz milczeć sobie.

I tak wiemy oboje