To historia o tym, jak pewien gość
Niewidzialny stał się - świata miał dość,
Jak w laboratorium królik czy mysz
Poczuł się

Postanowił także zbudować dom,
Przezroczysty miał być, taki jak on.
Dobrych rad miał dosyć, po to ten schron
Miał go skryć

Ja jestem jak deszcz
Kroplami widzę cię
I daję słowo,
Że będzie zmysłowo,
Mój dotyk ślepy bez słów.
Wskazówek zmyje druk,
Zaleje parę dróg.
Anonimowo
Będziemy mieszkali
Zalani - zdejmij ten strój.

To historia o tym, jak pewien typ,
W firmie mu się wiodło, lecz nagle znikł.
W domu żona, teść, teściowa i syn
I dwa psy.

To filozof schlany wypluł ten tekst,
Że historia zwykle powtarza się.
Była fonia, nadzór - nie lubię też,
Nie bój się.

Ja jestem jak deszcz
Kroplami widzę cię
I daję słowo,
Że będzie zmysłowo,
Mój dotyk ślepy bez słów.
Wskazówek zmyje druk,
Zaleje parę dróg.
Anonimowo
Będziemy mieszkali
Zalani - zdejmij ten strój.

To historia o niej - ona na krok
Się nie mogła ruszyć, trzymał ją on
I choć kochał mocno, dusił ją zbyt.
Miała dość

Rozpłynęła się, nie widział jej nikt.
Bolał ją w facetach obraz i dźwięk.
Czy znalazła sobie kogoś we mgle -
Kto to wie?

Ja jestem jak deszcz
Kroplami widzę cię
I daję słowo,
Że będzie zmysłowo,
Mój dotyk ślepy bez słów.
Wskazówek zmyje druk,
Zaleje parę dróg.
Anonimowo
Będziemy mieszkali
Zalani - zdejmij ten strój.

Zatop wzrok.
Jestem mgłą,
Parą twą.