Gdy kiedyś zapukamy do złotych nieba bram,
Otworzą nam zwodzony most.
Najpierw im wygarniemy jak wielki byłby to
Ten świat gdzie trzeba było grać.

To teatr lalek a my w nim
Bomy się otworzyć drzwi,
I ciepła, bo nasz korpus jest jak wosk
Z Madame Tussauds

Na pięcie obrócimy nasz postrealny kształt
Pójdziemy tam, gdzie kusi skwar,
Bo między pocałunkiem a zimną zupą dnia
Było nam chłodno pośród was.

To teatr lalek a my w nim
Bomy się otworzyć drzwi
I ciepła, bo nas korpus jest jak wosk
Z Madame Tussauds

Gdy kiedyś zapukamy do złotych nieba bram,
Chcę byś zapłonął chociaż tam,
Bo w całym naszym życiu na zimno brałeś mnie,
Gorąco całowałam ja.

W tym kukiełkowym świecie, gdzie jeden występ masz,
Nie wyjdziesz poza brzegi ram.
Lecz możesz innej lalce trochę miłości dać
Choć raz! Choć raz!

To teatr lalek a my w nim
Bomy się otworzyć drzwi
I ciepła, bo nasz korpus jest jak wosk
Z Madame Tussauds