znam strach lepiej niż własne ciało
który mi wodą, solą i snem
i współpracuję najchętniej tylko z nim
wiernie darując mu każdą myśl

spływam
rozpływam się
w miękką symfonię zbudowaną z jego palców

znam strach lepiej niż własne ciało
który mi chlebem, solą i snem
mą skórę obszywa koronką czerwonych krost
marsz żył zawraca odcinając prąd

spływam
rozpływam się
w miękką symfonię zbudowaną z jego palców