Ktoś pilnuje mnie jak stróż,
ktoś mi w oczy sypie kurz,
ktoś mi wmawia różne rzeczy,
ktoś życzliwie szturcha w plecy,
a ja swoje wiem i już!
A ja swoje wiem i już,
i stąd mój psychiczny luz,
bo głupaweka przeraźliwa
po mnie jak po kaczce spływa
i nie pada mi na mózg!
Więc nie straszna mi głupawa
ni ta cała dzika wrzawa,
ni najlepsza nawet dawka
świetnych faktów wprost z rękawa!

Nikt mnie nie zindokrynuje
nic nie zmieni mojej racji,
bo ja po swojemu czuję
i nie wchodzę do reakcji!

Swoje wiem i to twój sęk,
choćbyś głupku nawet pękł,
choćbyś sto lat plótł kazania
w ramach akcji odmóżdżania,
żebym odrobinę zmiękł!

Swoje wiem i to mój skarb,
wartość jego dobrze znam,
tylko to mi pozostało,
lecz w tych czasach to niemało,
więc go nie odstąpię wam.
Co wy, kurcze, ze mną macie,
namawiacie, zapraszacie,
jak nazywa się ten taniec?
Głowa w mur? Grochem w ścianę?

Tańczcie dalej te łamańce,
ja tam z wami nie zatańczę,
bo bym musiał z obrzydzeniem
dać sumieniu wymówienie.

Bo ja swoje wiem i już
i stąd mój psychiczny luz.
Wkrótce mi podrośnie synek,
no i sprawa nie zaginie,
bo ja swoje wiem i już!