To fakt bezsporny absolutnie,
więc nie ma sensu go podważać,
choć w tym temacie trwają kłótnie,
historia lubi się powtarzać.
Gdyby ktoś z państwa mimo wszystko
nie wierzył prawdzie tej przypadkiem
niechaj się wsłucha tu nad Wisłą
w tę starożytną dość balladę.

Przed tysiącami lat w Egipcie
pod afrykańskim niebem skwarnym,
panował ustrój nie do życia,
niezwykle wręcz totalitarny.
Boski faraon samowładny
system ten tworzył oraz wdrażał,
nie pierwszy on i nie ostatni,
historia lubi się powtarzać!

W cieniu piramid z głębi świątyń
dyskretnie z racji swego stanu,
trzymał na wszystkim świętą łapę
wielki egipski klan kapłanów.
Nomenklatura miała wszystko;
złoto, pałace i rydwany,
jęczał w niewoli biedny fellach,
jęczał żydowski lud wybrany.

I stan ten trwałby jeszcze długo
i miałby przebieg dramatyczny,
lecz zjawił się przywódca ludu,
bojowy i charyzmatyczny.
Przekroczył mury upokorzeń,
wskrzesił nadzieje pogrzebane,
powiódł lud przez Czerwone Morze,
w kierunku Ziemi Obiecanej.

Aluzja to ballady smaczek,
lecz dosłownością tu nie zgrzeszę,
kiedy ujawnię, że ów gieroj
był nie kim innym, lecz... Mojżeszem!
Lud wielbił go przez pewien okres
ale się bardzo szybko znudził
i zamiast trwać w pielgrzymce
ostrej, zaczął narzekać i marudzić.

Że to już tak się nie da dłużej,
że poniewierka nieustanna,
że pot, że trud, piaskowe burze,
na obiad manna wciąż i manna!
Że ktoś nas tutaj robi w konia,
ze biedę lud jak klepał - klepie,
no a rencista i emeryt
to miał w Egipcie znacznie lepiej!

więc czas tułaczą przerwać dolę
i wreszcie wyrwać się z nieszczęścia!
Trzeba postawić na cokole,
obalonego wcześniej cielca!
I Mojżesz ze zgryzoty umarł
nowego nie ujrzawszy świata,
zaś lud osiągnął Ziemię Świętą
dopiero po czterdziestu latach.

Czterdzieści lat to nie jest mało,
gdy pot, wyboje, skwarne słońce!
A się z początku wydawało,
że to przejdziemy w dwa miesiące!
I obudzimy się w Japonii...
Nie chcę nikogo tu obrażać,
przypomnę tylko tę maksymę:
Historia lubi się powtarzać!