Mój ojciec miał bojowy wóz,

nad Oką włączył gaz.

Przez ogień, mrok, przez dym i gruz

bojowy pędził „GAZ”.

Rodzinne to widocznie już:

szoferka, kółko, smar.

Dziś syn bojowy wiedzie wóz,

a wóz się zowie „STAR”.


Paliwo jest —

pełniutki bak,

a droga płynie wprost!

Silnika takt

i serca takt,

i mocnych wrażeń moc.

Po drodze gdzieś:

dziewczęcy wzrok,

słóweczko, czuły gest...

Tak możesz jechać

cały rok —

i dobrze, bracie, jest!


„Ożenić się byś wreszcie mógł” —

tak ojciec mówi mi.

„Bojowym wozem ruszy wnuk,

a dziadek — razem z nim”...

Rodzinne to widocznie już —

zaskoczył starter raz

i pędzi wóz, bojowy wóz:

to „ZIS”, to „STAR”, to „GAZ”.


Paliwo jest...